Termination proof

1: switching to dependency pairs

The following set of initial dependency pairs has been identified.

active#( f( X ) ) mark#( g( h( f( X ) ) ) )
active#( f( X ) ) g#( h( f( X ) ) )
active#( f( X ) ) h#( f( X ) )
active#( f( X ) ) f#( X )
mark#( f( X ) ) active#( f( mark( X ) ) )
mark#( f( X ) ) f#( mark( X ) )
mark#( f( X ) ) mark#( X )
mark#( g( X ) ) active#( g( X ) )
mark#( g( X ) ) g#( X )
mark#( h( X ) ) active#( h( mark( X ) ) )
mark#( h( X ) ) h#( mark( X ) )
mark#( h( X ) ) mark#( X )
f#( mark( X ) ) f#( X )
f#( active( X ) ) f#( X )
g#( mark( X ) ) g#( X )
g#( active( X ) ) g#( X )
h#( mark( X ) ) h#( X )
h#( active( X ) ) h#( X )

1.1: dependency graph processor

The dependency pairs are split into 4 component(s).